Is het niet in jouw persoonlijke leven, dan wel door wat je hoort van alles wat er in de wereld om je heen gebeurt: de boel lijkt dood te lopen. Diepe eenzaamheid waar je maar niet uit komt, een pijnlijk en rauw verlies wat jou leven grijs kleurt, een zorgelijke situatie in jouw gezin, een ingrijpende ziekte of beperking – er kan heel wat in ons leven spelen. In de wereld om ons heen gebeurt er niet minder:grote onzekerheid over de toekomst, door bijvoorbeeld oorlog net over de grens van Europa, met de vraag of en wanneer dat dichterbij komt. Zorgen over een extreem opwarmende aarde met gigantische gevolgen, zoveel crisissen in Nederland en Europa dat je je afvraagt of dat ooit wel op te lossen is. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
We kunnen onze kop in het zand van het positief denken steken en alleen kijken naar wat wél goed gaat. En ja, er zijn inderdaad best 1wat dingen die goed of zelfs beter gaan. Maar we moeten niet het contact met de werkelijkheid verliezen. We kunnen ook al somberend wegzakken in het moeras van zorgen en het negatieve denken, maar dat heeft nog nooit iemand verder geholpen.
Wanneer we door onze betraande ogen de werkelijkheid met onze ogen van het geloof zien, zien we licht, zien we herstel, hoop, nieuw leven. Dan valt er ander licht op de wereld, wat ons leven in een ander perspectief zet. Levenslicht.
Ook voor Maria van Magdala was haar leven doodgelopen (Johannes 20:1-15). Waar moest het heen met deze wereld? De Man die haar zó had geholpen, bevrijding en herstel had gegeven, voor wie ze haar hele leven had ingezet (Lucas 8:2), was vermoord. Ze was er van overtuigd dat dít de van God gezonden redder, Messias was, die haar volk zou bevrijden, zoals Hij haar nieuw leven had gegeven. Nu loopt ze als in een waas, als in een nachtmerrie rond bij een leeg graf. Dat kan er ook nog wel bij. Zelfs het dode lichaam van Jezus was nergens te vinden, terwijl ze als laatste daad dat nog keurig wilde verzorgen (Lucas 24:1-12). Maria is ten einde raad. Zelfs een ontmoeting met engelen die vragen waarom ze huilt, haalt de sombere sluier niet van haar weg (Johannes 20:11-15).
Maar er kómt een omkeer: dat is het moment waarop ze een persoonlijke ontmoeting met Jezus heeft. Wanneer zij ontdekt dat Jezus leeft, dichtbij haar is, haar ziet, met haar begaan is, verandert dat haar leven van doodlopend in springlevend. Van donkere winter naar zonnige lente. Van depri tot aan de grond, naar levenslustig en blij.
Het bijzondere is, dat hoewel jij en ik Maria niet zijn, ditzelfde voor ons is weggelegd: hoe de omstandigheden in jouw leven en onze wereld ook zijn, de persoonlijke ontmoeting met Jezus zet ons leven op z’n kop. Dat is anders als bij Maria; Jezus staat niet letterlijk naast ons. Maar eigenlijk toch ook weer wel: door Zijn Heilige Geest is Hij dichterbij dan je denkt en even echt, helend. Pasen: Jezus is opgestaan, Hij leeft!
Arjan Bouman