Geen kinderen

In de Bijbel komen we (opvallend) veel personen tegen die een onvervulde kinderwens hebben. Onder andere: Sara – Genesis 18:11-12, Rebekka – Genesis 25:21, Rachel – Genesis 30:1, De moeder van Simson – Rechters 13:2, Hanna – 1 Samuël 1:5-6, Michal – 2 Samuël 6:23. Hoewel vele van deze vrouwen door een bijzonder ingrijpen van God toch zwanger raken, is het wel goed te beseffen van zij een (groot) deel van hun leven hierover veel pijn en verdriet moeten hebben gehad.

Vandaag horen we dat het aantal stellen met onvervulde kinderwens tussen de 5 en 10% zou liggen – een hoog aantal! Dat aantal zou zelfs hoger kunnen worden, omdat we onder andere alarmerende onderzoeken over afnemende vruchtbaarheid onder mannen horen. Ongewenst kinderloos zijn heeft een niet te onderschatten, grote impact op iemands leven. Een diep gevoelde pijn, frustratie, onzekerheid en boosheid, soms ook schuldgevoel. Vaderdag, Moederdag, geen fijne dag..

Het is vaak erg lastig om blij te zijn voor een ander met die dikke buik, dat geboortekaartje, foto’s van kinderen of kleinkinderen, etc., hoewel je daar je best voor doet.

Lange tijd leef je met hoop, maar vermengd met pijn en onzekerheid: zou het er ooit nog van komen? Bij een stel kan het verdriet, de spanning van de onvervulde kinderwens flinke druk geven op de relatie. Het kan daarbij ook een sterke wissel trekken op het seksleven: het intieme moment van genieten van elkaar komt erg onder spanning door de kinderwens.
De kinderwens kan ook onvervuld blijven doordat geen partner werd gevonden of andere (pijnlijke) omstandigheden. In dat geval komt die pijn daarvan daar nog bovenop.
Wanneer je na één kind (of meer kinderen) nog een kinderwens hebt en deze niet vervuld raakt, is dat zeer zeker pijnlijk. Er kan gezegd worden ‘maar je hebt toch al een kind?’ En hoewel je daar dankbaar voor en blij mee bent, neemt dat de pijn niet weg. Dergelijke opmerkingen hakken er hard in.
Ook de pijn van de onvervulde kleinkinderwens moet niet onderschat moet worden. Wanneer je geen kinderen ontvangt, komt bovenop de pijn van geen kinderen hebben ontvangen, ook de pijn van het gemis van kleinkinderen.

Meeleven bij pijn werkt verzachtend; ‘gedeelde smart is halve smart’, zeggen we wel. Maar welk stel met onvervulde kinderwens krijgt meeleven? Er komen geen kaarten ter bemoediging, zoals een ander krijgt bij ziekte, op de sterfdag of geboortedag van zijn/ haar kind. Nooit een berichtje bij ‘omzien naar elkaar’ in het Kerknieuws. Hoe kan het beste meegeleefd worden? Er over praten vinden we lastig en ongemakkelijk. En wel degelijk is er pijn, verdriet, rouw. Maar wie zegt dat die ander er op zit te wachten om daarover te praten? Hebben zij wel een kinderwens?

Verderop in dit Kerknieuws iets meer hierover. We staan biddend om hen heen die geen kind ontvingen en die wel wensten.

Arjan Bouman