Pas reed ik vanuit het midden van het land naar huis, maar toen bleek ineens de snelweg afgesloten te zijn. De politie stuurde het verkeer een andere kant op. Mijn navigatie had gelukkig heel snel een andere route bedacht. Duurde veel langer, maar zo kwam ik wel thuis. Onderweg zag ik dat velen dit advies volgden, want het was ‘s avonds ineens druk op de binnendoor weggetjes waarover ik geleid werd.
De smalle weg was ineens veel populairder dan de brede weg. Vele wegen leiden naar Rome, maar ook naar Ureterp lopen heel wat wegen. Maar hoe gaat de weg naar de toekomst? Velen vragen zich af waar het heen gaat met deze wereld. Heel wat mensen die zich zorgen maken. En ja, speelt er zich op het moment ook niet heel wat af in de wereld?
Voor een aantal vrouwen blijkt de weg naar de toekomst ook ineens afgesloten. Een grote steen ligt tussen hen en de Man op zie ze al hun vertrouwen hadden gesteld. Deze profeet, deze wonderdoener, was duidelijk door God gezonden. Hij was de Messias, de beloofde redder voor het volk Israël. Daar waren ze volledig van overtuigd. Maar wat een paar dagen geleden hun hoop was, was nu een stoffelijk overschot. Ingewikkeld. Zijn weg bleek doodgelopen. En zij waren compleet vastgelopen. En toch rennen ze naar het graf om nog een laatste eer te bewijzen aan deze vermoorde weldoener. Ze zijn op pad om hun begraven hoop nog weer even boven te halen, om het niet te erg te laten stinken. Maar het zal op den duur vergaan. Met geurige olie komen ze bij het graf aan. Maar ze zien dat de steen voor het graf is weggerold! In het graf vinden ze niet de dode die ze zochten. Maar de levende moeten ze ook niet zoeken bij de doden, laten twee mannen in blinkende gewaden weten. (Lucas 24:1-5)
Je vraagt je af of de vrouwen al helemaal konden bevatten wat er was gebeurd, maar ze herinneren in ieders geval Jezus’ woorden en gaan het aan de apostelen vertellen. Dit is meer dan baanbrekend. Dit breekt volledig de toekomst open. Jezus blijkt niet een noodlottig ongeval te zijn, maar bewust deze weg te zijn gegaan. Jezus blijkt te zijn wie Hij zei dat Hij was: de Weg, de Waarheid en het Leven. Er is een weg naar de Vader en een weg naar de toekomst!
Opeens is er een lamp voor hun voet en een licht op hun pad. Ze kunnen, wat de toekomst ook brengen moge, geleid worden door des Heren hand. Het licht van de opgestane Heer straalt hen al van verre tegemoet. Dát is de richting die we op moeten gaan, dáár moeten we naar toe – dát is onze bestemming!
Pasen! De Heer is waarlijk opgestaan! Welk zorgelijk bericht we ook ontvangen, hoeveel leed we op aarde ook ervaren, de toekomst is hoopvol! Maar Pasen komt niet zonder lijden. Jezus gaat eerst de weg van zelfopoffering. Hij kiest ervoor om Gods straf voor de foute en gruwelijke dingen alle mensen op zich te nemen. Jezus ondergaat de Godverlatenheid, zodat wij nooit door God verlaten zullen worden. Nu lopen we soms tegen dingen aan of worden geconfronteerd met lijden. Maar op Goede Vrijdag en Pasen werd de vijand van de mens overwonnen – we hebben een hoopvolle toekomst!
Arjan Bouman